Ang Ploning, isang Cuyonon folk song, ay tungkol sa pagnanais ng isang lalaki sa kaniyang minamahal na siya ay hintayin and alalahanin sa kaniyang pagalis patungo sa ibang lugar. Inilalarawan sa huling banda ng kanta ang kahilingan ng lalaki na magtago ang babae ng isang bato na nakabalot sa panyo bilang paalala na ang kaniyang pagmamahal sa kaniya ay hanggang wakas. Ito ay isang napaka gandang kanta. Mabagal at madamdamin ang kanta na ito at ito ay nagsilbing tagapagpauang nagkukuwento at pambansang himig ng pelikula na isinagawa ni Dante Nico Garcia.
Ang Ploning ay kuwento ng pangako ng isang babae, ng kaniyang pag-asa at ng kaniyang pagmamahal na ipinakita mula sa pananaw ng isang batang lalaki. Sa isla ng Cuyo, Palawan, dumako ang isang ilegal na Taiwanese na sasakyang-pandagat na may sakay na isang Pilipinong mangingisda at siya ay si Muo Sei (Bodjong Fernandez), isang lalaki na lumaki sa ibang bansa na naghahanap sa isang babae na may palayaw na Ploning. Lumaki siya bilang isang lalaki na hindi kumpleto at malunkot sapagkat kanyang nararamdaman na tila ba may kulang sa buhay niya. Natatakot ang kaniyang adoptive na itay na isang Taiwanese ba baka siya ay mahuli kung kaya’t sinabihan na lamang niya si Muo Sei na hanapin at tuklasan kung sino si “Ploning” bago pa lumubog ang araw. Ito ay makaktulong sa kaniya upang kaniyang maintindihan ang daloy ng kaniyang buahy at mabago niya ang mga kinakailangan niyang baguhin. Walang nakakaalam kung sino o kung ano si Ploning sa buhay ni Muo Sei at walang sino man ang sumubok na magtanong…at ditto nagsimula ang kaniyang paghahanap. Sa kaniyang paghahanap, natuklasan niya na si Ploning pala ay ang itinuturing na “town belle” sa taong 1982. Siya ay minamahal sa kanila dahil sa kaniyang pagiging suportibong kaibigan sa lahat. Sa mata ni Digo, si Ploning ay isang masunurin na anak kay Susing (Tony Mabesa), isang dedikadong taga-suporta sa nangungulilang si Intang (Gina Pareno), isang honorary na kapatid sa (extended) kapamilyang sina Nieves (Ces Quesada) at Toting (Crispin Pineda), isang mahusay na ally sa simpleng si Alma (Meryl Soriano), isang taga-suporta sa nawasak ang puso na si Siloy (Lucas Agustin), isang “co-mother” sa half-paralyzed na si Juaning (Eugene Domingo), at isang mabuting kaibigan sa nars na si Celeste (Mylene Dizon). Dahil sa kaniya ay hindi gaanong napapansin ng mga mamamayan sa kanilang bayan ang kawalan ng ulan. Tunay na isa siyang importanteng babae sa kanilang bayan. Subalit kahit na siya ay sikat sa kanila, malungkot padin ang kaniyang buhay dahil sa di pagbabalik ng kaniyang kasintahan nakalipas na ang 14 na taon. Mula dito, ang pelikula ay umikot mula sa relasyon ni Ploning sa mga mamayan sa kanilang bayan at ang kaniyang espesyal na relasyon sa kaniyang itay at sa batang si Digo. Si Ploning ay isang Cuyonon native na natiling matiyaga sa paghihintay muling pagbalik ni Tomas, ang kanyang nobyo na lumuwas ng Maynila makalipas ang ilang taon at hindi pa muling nagbalik. Pinalilibutan ang buhay ni Ploning ng iba’t-ibang babae na nakararamdam din na tila may kulang sa kanilang mga buhay, tila ba sila ay hindi kumpleto: Si Celeste, isang city nurse na naglakbay patungo sa isla ng Cuyo at doon ay nahanap niya ang nawawalang aspeto sa kaniyang buhay; Si Alma, isang housewife na tila ba ay walang kasama sa buhay kundi ang kaniyang radyo habang ang asawa niya ay nagtatrabaho sa ibang lugar; Si Nieves, isang babaeng namumuhay ng masaya sa piling ng kaniyang sariling pamilya ngunit ipinoproblema niya ang mga ambisyon ng kaniyang anak sa sarili.
Sa kabila ng kanyang kagandahan, lahat ay nagtataka kung bakit ayaw padin magpakasal ni Ploning at kung bakit patuloy padin siyang umaasa sa pagbabalik ng kaniyang nobyong si Tomas. 16 years old pa lamang si Ploning nang magtungo ng Maynila si Tomas at wala silang nababalitaan kung may balak pa itong bumalik sa kanilang bayan. Sa gitna ng lahat ng ito, ay isang 6 na taong gulang batang lalaki sa ngalan na Digo (Cedric Amit). Siya ang pinaka-importanteng tao sa buhay ni Ploning. Ang kanyang buhay ay umiikot sa pagmamahal ang pangangalaga ni Ploning, ang kaniyang ina-inahan. Ilang araw bago sumapit ang piyesta sa kanilang bayan, ang plano ni Ploning na maglakbay patungong Maynila upang hanapin si Tomas ay naging balita sa mga tao sa kaniyang paligid na nagdulot sa pag susuri nila sa likas na halaga ng pag-ibig, sakit, sa paghihintay. Si Digo ang siyang pinaka naapektuhan. Tila ba ang kaniyang buhay ay nawasak ng malaman niya na si Ploning ay may balak na dumayo sa Maynila. At pag ito ay mangyari, siya ay maiiwan sa kaniyang bed-ridden na ina, Juaning, at ang kaniyang mahigpit na nakatatandang kapatid na si Veling. Sinubukan ni Digo ang lahat lahat upang mapigilan si Ploning na umalis at siya pa ay nakahanap ng ally mula sa bisita sa kanilang bayan, si Celeste. Ayon kay Celeste ay may nakilala siyang lalaki na ang pangalan ay Tomas at siya ay napamahal dito kung kaya’t sinubukan niya itong sundan sa Cuyo upang malaman kung siya din ay mahal nito. Si Ploning na sobra sobra ang paniniwala, ay pilit na itinanggi na ang kaniyang Tomas at ang lalaki na minamahal ni Celeste ay magkaiba. Sa araw ng kanilang piesta, dumating at bumuhos ang ulan at kapansin pansin na tila nawawala si Ploning. Ang pakiramdam ni Digo na tila ba siya ay naulila ay nagresulta sa isang tragedya na ikinalungkot ng buong bayan. Ngunit walang sino man ang naging handa sa sikreto na itinago ni Ploning sa paglipas ng panahon.
Sa huli ay isang sikreto ang nabunyag kay Mui Sei na nagmulat sa kaniya sa pagmamahal na kanyang tinalikdan at hindi inintindi. Nalaman din niya na ang katotohan na hinahanap niya, at natuklasan niya kung sino si Ploning sa buhay niya. Digo o Rodrigo ang tunay niyang pangalan at si Ploning ang siyang nag-alaga sa kaniya nung siya ay bata pa at tinuring siyang parang sariling anak.
Mahusay na natugunan ng buong cast ang kani-kanilang mga karakter. Isinabuhay nila ang emosiyon na nakabalot sa katauhan ng kanilang karakter. Napatunayan ni Judy Ann Santos na siya ay karapat-dapat sa role na ibinigay sa kaniya. Siya ay mas sikat at kilala sa pag-arte sa mga romantikong comedies o kaya ay sa mga teledrama, Habang si Santos ay talaga naming epektibo sa pag-aarte, malaking halaga ng kasiyahan ay nanggaling mula sa pagganap ng mga supporting actors, lalong-lalo na si Soriano na naipakita sa kaniyang karakter ang pagkakahalo ng kababaang-loob at ng katapatan.
Ang Ploning ay makaluma at konserbatibo sa paglalarawan ng konsepto pagmamahal. Sa kabila nito, ito ay “satisfying” dahil hindi lamang nito naipakita ang mga emosyon sa puro na pamamaraan kundi naipakita din nito ang ibang aspeto ng rural life na hindi gaanong nabibigyang pansin. Natalakay din dito ang tungkol sa kamatayan maging ang pagpapatawad ng isang ama sa kanyang anak.
Masasabing simple lamang ang istorya ng Ploning. Ngunit kahit na ito ang kaso, ang isa ay after sa sikreto na mabubunyag. Bakit nga ba siya ay patuloy sa paghihintay? Bakit siya kaya natatanuran? Bakit siya hiwalay mula sa kanyang ama? Ano ang istorya sa likod ng kaniyang pagiging malapit sa batang si Digo? Nagustuhan ko ang Ploning. Ito ay isang pelikula na nagpakita ng isang di-pamiliar na kultura ngunit ang mga karakters nito ay pamiliar dahil sa kanilang sangkatauhan. Ang tema ng pelikulang ito ay “pagmamahal”. Balintuna, na kung saan ay na-iisip ng iba na ang paksa ng pelikula na ito ay romantikong pag-ibig, ito ay naging isa lamang abstraction dito. Ngunit ang pag-ibig sa pagitan ng mga kaibigan, sa pagitan ng mga kapitbahay, ina at anak, ama at anak na babae, sa pagitan ng kapatid na lalaki, ang isang indibidwal na ang pag-ibig para sa isang lugar na kanyang tinatanggap - ang pelikula ay gumagawa ng inyong paniniwala sa kabila ng lahat ng mga subtleties at walang ini-luma na. Nagustuhan ko naman ang mga teknikal na aspeto ng pelikula. Mahusay ang mga napiling musika. Tumutugma ito sa lahat ng aspeto ng pelikula. Napakaganda ng napili nilang lokasyon. Nakatulong ito sa pagpapaganda at pagbibigay buhay sa pelikula, Ngunit sa kabilang banda, aking masasabi na naging mahirap intindihin ang istorya dahil naging kumplekado ito dulot ng pagdagdag ng “layers”. Hindi gaanong napagtuunan ng pansin ang lahat ng karakters. Hindi lahat ay naipakilala ng mabuti. Ang naratibo ay masyadong kumplekado, sana ay mas simple nalamang. May mga eksena na naging magulo at masyadong blocked/staged. Ang iba naman ay naging awkward. Mahusay ang cinematography subalit hindi ito kasing galing na aking inakala. Bituin acting ng cast. Maganda ang cinematography ngunit masyado itong naging artipisyal. Nasobrahan ang “color at contrast ratio manipulation”. Kahit na may mga pagkukulang ang pelikulang ito at madami pang pwedeng baguhin dito, ang katapatan nito ang siyang nagpapatunay na sulit panoorin ito. May mga eksena na tila ay patag. Siguro ay dahil ito ay masyadong naging overexposed. Naguluhan naman ako sa ilan sa mga kuha sa pelikula lalong-lalo na sa eksena kung saan natagpuan na ni Digo kung nasaan ang kaniyang nakatatandang kapatid. Hindi gaanong maayos ang editing; masyadong maraming jarring cuts, unnecessary transitions, etc. Mahusay ang pagkakasulat ng script at ang pagkakagawa ng istorya ngunit may mga pagkakataon na ito ay nakakalito. Ako ay lubusang natuwa, nabilib, at humanga sa batang aktor na gumanap bilang Digo. Napaka natural naman ng pag-arte ni Judy Ann Santos. Karapat-dapat lamang na siya ang napiling gumanap bilang Ploning. Sa tingin ko ay taos-puso iong nagawa at sa huli ay nabayaran nito ang lahat ng nagging pagkukulang nito. Sa kabuuan, sulit at sapat ang oras na itinugon ng mga gumawa ng pelikulang ito at ng mga nakapanood nito. Ito ay nagpapatunay na nalampasan ng Ploning ang lahat ng pagkukulang nito. Sa huli, hindi man ito naging isang “masterpiece” tulad ng inaasahan ng madaming tao, maituturing parin ito na bilang isang mahusay na pelikulang Pinoy. Nais ko sana na madami pang tao ang makapanood nito. At bilang patunay na nagustuhan ko talaga ito at na hindi masasayang ang oras ng mga makakapanood nito, ako ay naiyak sa ilan sa mga eksena sa pelikulang ito. Hindi ako basta basta lamang nadadala sa istorya ng isang pelikula, pero dahil nadala ako sa kuwento ng Ploning, napatunayan ko sa aking sarili na tunay na maganda ito. Ploning ay ang tipo ng pelikula na tumatak sa tao. Matututunan sa pelikulang ito kung anu-ano talaga ang mga importanteng bagay sa ating buhay.
Kahit na hindi lahat ay nagbalak na panoorin ang Ploning, sigurado ako na madami naman ang nausisa sa kung ano ang maihahandog ng pelikulang ito. Lahat naman ng pelikula may kani-kaniyang "claim" sa sarili nila. Tao lang naman ang gumagawa ng kritisismo, pelikula ang nagsasalita para sa sarili niya. Ito ay napanindigan ng Ploning. Nagustuhan ko ito at ako ay nagagalak na nagbigay ako ng oras para panoorin ang pelikulang ito. Nirerespeto ko ang lahat ng kabilang sa paggawa ng pelikulang ito.
Ang Ploning ay kuwento ng pangako ng isang babae, ng kaniyang pag-asa at ng kaniyang pagmamahal na ipinakita mula sa pananaw ng isang batang lalaki. Sa isla ng Cuyo, Palawan, dumako ang isang ilegal na Taiwanese na sasakyang-pandagat na may sakay na isang Pilipinong mangingisda at siya ay si Muo Sei (Bodjong Fernandez), isang lalaki na lumaki sa ibang bansa na naghahanap sa isang babae na may palayaw na Ploning. Lumaki siya bilang isang lalaki na hindi kumpleto at malunkot sapagkat kanyang nararamdaman na tila ba may kulang sa buhay niya. Natatakot ang kaniyang adoptive na itay na isang Taiwanese ba baka siya ay mahuli kung kaya’t sinabihan na lamang niya si Muo Sei na hanapin at tuklasan kung sino si “Ploning” bago pa lumubog ang araw. Ito ay makaktulong sa kaniya upang kaniyang maintindihan ang daloy ng kaniyang buahy at mabago niya ang mga kinakailangan niyang baguhin. Walang nakakaalam kung sino o kung ano si Ploning sa buhay ni Muo Sei at walang sino man ang sumubok na magtanong…at ditto nagsimula ang kaniyang paghahanap. Sa kaniyang paghahanap, natuklasan niya na si Ploning pala ay ang itinuturing na “town belle” sa taong 1982. Siya ay minamahal sa kanila dahil sa kaniyang pagiging suportibong kaibigan sa lahat. Sa mata ni Digo, si Ploning ay isang masunurin na anak kay Susing (Tony Mabesa), isang dedikadong taga-suporta sa nangungulilang si Intang (Gina Pareno), isang honorary na kapatid sa (extended) kapamilyang sina Nieves (Ces Quesada) at Toting (Crispin Pineda), isang mahusay na ally sa simpleng si Alma (Meryl Soriano), isang taga-suporta sa nawasak ang puso na si Siloy (Lucas Agustin), isang “co-mother” sa half-paralyzed na si Juaning (Eugene Domingo), at isang mabuting kaibigan sa nars na si Celeste (Mylene Dizon). Dahil sa kaniya ay hindi gaanong napapansin ng mga mamamayan sa kanilang bayan ang kawalan ng ulan. Tunay na isa siyang importanteng babae sa kanilang bayan. Subalit kahit na siya ay sikat sa kanila, malungkot padin ang kaniyang buhay dahil sa di pagbabalik ng kaniyang kasintahan nakalipas na ang 14 na taon. Mula dito, ang pelikula ay umikot mula sa relasyon ni Ploning sa mga mamayan sa kanilang bayan at ang kaniyang espesyal na relasyon sa kaniyang itay at sa batang si Digo. Si Ploning ay isang Cuyonon native na natiling matiyaga sa paghihintay muling pagbalik ni Tomas, ang kanyang nobyo na lumuwas ng Maynila makalipas ang ilang taon at hindi pa muling nagbalik. Pinalilibutan ang buhay ni Ploning ng iba’t-ibang babae na nakararamdam din na tila may kulang sa kanilang mga buhay, tila ba sila ay hindi kumpleto: Si Celeste, isang city nurse na naglakbay patungo sa isla ng Cuyo at doon ay nahanap niya ang nawawalang aspeto sa kaniyang buhay; Si Alma, isang housewife na tila ba ay walang kasama sa buhay kundi ang kaniyang radyo habang ang asawa niya ay nagtatrabaho sa ibang lugar; Si Nieves, isang babaeng namumuhay ng masaya sa piling ng kaniyang sariling pamilya ngunit ipinoproblema niya ang mga ambisyon ng kaniyang anak sa sarili.
Sa kabila ng kanyang kagandahan, lahat ay nagtataka kung bakit ayaw padin magpakasal ni Ploning at kung bakit patuloy padin siyang umaasa sa pagbabalik ng kaniyang nobyong si Tomas. 16 years old pa lamang si Ploning nang magtungo ng Maynila si Tomas at wala silang nababalitaan kung may balak pa itong bumalik sa kanilang bayan. Sa gitna ng lahat ng ito, ay isang 6 na taong gulang batang lalaki sa ngalan na Digo (Cedric Amit). Siya ang pinaka-importanteng tao sa buhay ni Ploning. Ang kanyang buhay ay umiikot sa pagmamahal ang pangangalaga ni Ploning, ang kaniyang ina-inahan. Ilang araw bago sumapit ang piyesta sa kanilang bayan, ang plano ni Ploning na maglakbay patungong Maynila upang hanapin si Tomas ay naging balita sa mga tao sa kaniyang paligid na nagdulot sa pag susuri nila sa likas na halaga ng pag-ibig, sakit, sa paghihintay. Si Digo ang siyang pinaka naapektuhan. Tila ba ang kaniyang buhay ay nawasak ng malaman niya na si Ploning ay may balak na dumayo sa Maynila. At pag ito ay mangyari, siya ay maiiwan sa kaniyang bed-ridden na ina, Juaning, at ang kaniyang mahigpit na nakatatandang kapatid na si Veling. Sinubukan ni Digo ang lahat lahat upang mapigilan si Ploning na umalis at siya pa ay nakahanap ng ally mula sa bisita sa kanilang bayan, si Celeste. Ayon kay Celeste ay may nakilala siyang lalaki na ang pangalan ay Tomas at siya ay napamahal dito kung kaya’t sinubukan niya itong sundan sa Cuyo upang malaman kung siya din ay mahal nito. Si Ploning na sobra sobra ang paniniwala, ay pilit na itinanggi na ang kaniyang Tomas at ang lalaki na minamahal ni Celeste ay magkaiba. Sa araw ng kanilang piesta, dumating at bumuhos ang ulan at kapansin pansin na tila nawawala si Ploning. Ang pakiramdam ni Digo na tila ba siya ay naulila ay nagresulta sa isang tragedya na ikinalungkot ng buong bayan. Ngunit walang sino man ang naging handa sa sikreto na itinago ni Ploning sa paglipas ng panahon.
Sa huli ay isang sikreto ang nabunyag kay Mui Sei na nagmulat sa kaniya sa pagmamahal na kanyang tinalikdan at hindi inintindi. Nalaman din niya na ang katotohan na hinahanap niya, at natuklasan niya kung sino si Ploning sa buhay niya. Digo o Rodrigo ang tunay niyang pangalan at si Ploning ang siyang nag-alaga sa kaniya nung siya ay bata pa at tinuring siyang parang sariling anak.
Mahusay na natugunan ng buong cast ang kani-kanilang mga karakter. Isinabuhay nila ang emosiyon na nakabalot sa katauhan ng kanilang karakter. Napatunayan ni Judy Ann Santos na siya ay karapat-dapat sa role na ibinigay sa kaniya. Siya ay mas sikat at kilala sa pag-arte sa mga romantikong comedies o kaya ay sa mga teledrama, Habang si Santos ay talaga naming epektibo sa pag-aarte, malaking halaga ng kasiyahan ay nanggaling mula sa pagganap ng mga supporting actors, lalong-lalo na si Soriano na naipakita sa kaniyang karakter ang pagkakahalo ng kababaang-loob at ng katapatan.
Ang Ploning ay makaluma at konserbatibo sa paglalarawan ng konsepto pagmamahal. Sa kabila nito, ito ay “satisfying” dahil hindi lamang nito naipakita ang mga emosyon sa puro na pamamaraan kundi naipakita din nito ang ibang aspeto ng rural life na hindi gaanong nabibigyang pansin. Natalakay din dito ang tungkol sa kamatayan maging ang pagpapatawad ng isang ama sa kanyang anak.
Masasabing simple lamang ang istorya ng Ploning. Ngunit kahit na ito ang kaso, ang isa ay after sa sikreto na mabubunyag. Bakit nga ba siya ay patuloy sa paghihintay? Bakit siya kaya natatanuran? Bakit siya hiwalay mula sa kanyang ama? Ano ang istorya sa likod ng kaniyang pagiging malapit sa batang si Digo? Nagustuhan ko ang Ploning. Ito ay isang pelikula na nagpakita ng isang di-pamiliar na kultura ngunit ang mga karakters nito ay pamiliar dahil sa kanilang sangkatauhan. Ang tema ng pelikulang ito ay “pagmamahal”. Balintuna, na kung saan ay na-iisip ng iba na ang paksa ng pelikula na ito ay romantikong pag-ibig, ito ay naging isa lamang abstraction dito. Ngunit ang pag-ibig sa pagitan ng mga kaibigan, sa pagitan ng mga kapitbahay, ina at anak, ama at anak na babae, sa pagitan ng kapatid na lalaki, ang isang indibidwal na ang pag-ibig para sa isang lugar na kanyang tinatanggap - ang pelikula ay gumagawa ng inyong paniniwala sa kabila ng lahat ng mga subtleties at walang ini-luma na. Nagustuhan ko naman ang mga teknikal na aspeto ng pelikula. Mahusay ang mga napiling musika. Tumutugma ito sa lahat ng aspeto ng pelikula. Napakaganda ng napili nilang lokasyon. Nakatulong ito sa pagpapaganda at pagbibigay buhay sa pelikula, Ngunit sa kabilang banda, aking masasabi na naging mahirap intindihin ang istorya dahil naging kumplekado ito dulot ng pagdagdag ng “layers”. Hindi gaanong napagtuunan ng pansin ang lahat ng karakters. Hindi lahat ay naipakilala ng mabuti. Ang naratibo ay masyadong kumplekado, sana ay mas simple nalamang. May mga eksena na naging magulo at masyadong blocked/staged. Ang iba naman ay naging awkward. Mahusay ang cinematography subalit hindi ito kasing galing na aking inakala. Bituin acting ng cast. Maganda ang cinematography ngunit masyado itong naging artipisyal. Nasobrahan ang “color at contrast ratio manipulation”. Kahit na may mga pagkukulang ang pelikulang ito at madami pang pwedeng baguhin dito, ang katapatan nito ang siyang nagpapatunay na sulit panoorin ito. May mga eksena na tila ay patag. Siguro ay dahil ito ay masyadong naging overexposed. Naguluhan naman ako sa ilan sa mga kuha sa pelikula lalong-lalo na sa eksena kung saan natagpuan na ni Digo kung nasaan ang kaniyang nakatatandang kapatid. Hindi gaanong maayos ang editing; masyadong maraming jarring cuts, unnecessary transitions, etc. Mahusay ang pagkakasulat ng script at ang pagkakagawa ng istorya ngunit may mga pagkakataon na ito ay nakakalito. Ako ay lubusang natuwa, nabilib, at humanga sa batang aktor na gumanap bilang Digo. Napaka natural naman ng pag-arte ni Judy Ann Santos. Karapat-dapat lamang na siya ang napiling gumanap bilang Ploning. Sa tingin ko ay taos-puso iong nagawa at sa huli ay nabayaran nito ang lahat ng nagging pagkukulang nito. Sa kabuuan, sulit at sapat ang oras na itinugon ng mga gumawa ng pelikulang ito at ng mga nakapanood nito. Ito ay nagpapatunay na nalampasan ng Ploning ang lahat ng pagkukulang nito. Sa huli, hindi man ito naging isang “masterpiece” tulad ng inaasahan ng madaming tao, maituturing parin ito na bilang isang mahusay na pelikulang Pinoy. Nais ko sana na madami pang tao ang makapanood nito. At bilang patunay na nagustuhan ko talaga ito at na hindi masasayang ang oras ng mga makakapanood nito, ako ay naiyak sa ilan sa mga eksena sa pelikulang ito. Hindi ako basta basta lamang nadadala sa istorya ng isang pelikula, pero dahil nadala ako sa kuwento ng Ploning, napatunayan ko sa aking sarili na tunay na maganda ito. Ploning ay ang tipo ng pelikula na tumatak sa tao. Matututunan sa pelikulang ito kung anu-ano talaga ang mga importanteng bagay sa ating buhay.
Kahit na hindi lahat ay nagbalak na panoorin ang Ploning, sigurado ako na madami naman ang nausisa sa kung ano ang maihahandog ng pelikulang ito. Lahat naman ng pelikula may kani-kaniyang "claim" sa sarili nila. Tao lang naman ang gumagawa ng kritisismo, pelikula ang nagsasalita para sa sarili niya. Ito ay napanindigan ng Ploning. Nagustuhan ko ito at ako ay nagagalak na nagbigay ako ng oras para panoorin ang pelikulang ito. Nirerespeto ko ang lahat ng kabilang sa paggawa ng pelikulang ito.
mabuting suriin muna ang isinulat bago i-post maraming maling gramatika at taypograpikal. 92%
ReplyDeleteNice culture of Cuyo
ReplyDelete